تأثیر کاربرد پتاسیم در مراحل مختلف فنولوژی بر عملکرد و کیفیت میوه نارنگی انشو

هدف این پژوهش تعیین نقش مصرف بهینه پتاسیم در مراحل کلیدی فنولوژی رشد میوه نارنگی انشو میاگاوا در افزایش نسبی عملکرد و کیفیت میو است. بنابراین مصرف خاکی (کود آبیاری) و مجلول پاشی پتاسیم پس از تشکیل میوه بود، تقسیم سلولی، ریزش فیزیولوژی و انبساط سلولی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. مقدار مصرف پتاسیم برای همه تیمارهای آزمایشی یکسان بود و با توجه به نتایج آزمون خاک، برگ و همچنین پیش بینی عملکرد متوسط درختان تعیین شد اما زمان مصرف و شکل آن متناسب با تیمارهای آزمایشی تغییر کرد. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد، وزن متوسط میوه و غلظت پتاسیم برگ از کودآبیاری پتاسیم پس از تشکیل میوه (اواسط فاز اول رشد میوه) به علاوه محلول پاشی پتاسیم پس از تشکیل میوه و در مرحله انبساط سلولی (فاز دوم رشد میوه) حاصل شد. همه تیمارهای مصرفی درصد میوه های دارای لکه های آفتاب سوختگی را کاهش و اندازه میوه را نسبت به شاهد افزایش دادند و کلاس نسبی اندازه میوه ها به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش دادند. اما محلول پاشی پتاسیم پس از تشکیل میوه و ریزش فیزیولوژی بیشترین تأثیر در افزایش نسبی قطر میوه ها نسبت به شاهد داشتند و درصد میوه های بزرگتر را به طور نسبی افزایش دادند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که محلول پاشی پتاسیم درصد میوه های ریز را کاهش و در مقابل درصد میوه های متوسط و درشت را افزایش می دهد. با توجه به نتایج این پژوهش، توصیه می شود از مصرف پتاسیم به شکل کود پایه (قبل از شروع رشد) اجتناب شود و مصرف خاکی به شکل کودآبیاری پس از تشکیل میوه به صورت تقسیطی شروع شود همچنین محلول پاشی نیترات پتاسیم پس از تشکیل میوه و ریزش فیزیولوژی تابستانه انجام شود.